آدم تا وقتی بچه‌ست، مفهوم واقعی خواهر و برادر رو نمی‌دونه. وقتی یک اتفاقی برای خانواده‌ت می‌افته که نیاز به هم‌دردی داری، تازه متوجه میشی یکی رو در کنارت داری که اکثر تروماهای تو رو تجربه کرده و دقیقا به اندازه خودت نگرانه. در واقع، یکی رو داری که می‌تونی باهاش، مثل خودت با صدای بلند حرف بزنی، گریه کنی، شکوه و شکایت کنی یا حتی به این دنیا فحش بدی. آدم هرچیزی رو به پدر و مادرش نمی‌تونه بگه؛ چون -اکثر- اون‌ها، بیشتر از خود آدم غصه می‌خورن..‌

من الان خیلی تنهام، خیلی...