تو برای قورت دادن بغض‌های زندگی و ادامه زندگی، هیچ چاره‌ای جز این نداری که یا خودت یا دیگران رو له -چه به صورت فیزیکی و چه به صورت روانی- کنی. این له کردن، عملکردی شبیه به "آب" داره تا بتونی سختی‌های زندگی رو نرم کنی و قورت بدی و نفس بکشی...

من متاسفانه "خودم" رو انتخاب کردم و ناراضی‌م. اگر تو، "بقیه" رو انتخاب کردی، لطفا برام بنویس که راضی‌ هستی یا نه؟! می‌خوام بدونم کسی توی این دنیا هست که شب در صلح با خودش بخوابه یا این فقط یک رویاست؟